Fase 3: herstel. De fase waarin je gaat ontdekken welke stappen jou verder brengen. Nog niet gelezen over fase 1: weerstand en fase 2: overgave? Doe dat dan eerst even!

Je hebt je uurtjes op de bank wel gehad.

Vanaf dit punt, stap je in de periode van het verdere herstel. De fase waarin je gaat merken dat de ene dag een stuk beter gaat dan de volgende, maar dat de betere dagen de overhand krijgen. Dat je weer zin krijgt om dingen te ondernemen. En misschien zelfs wat te sporten! 

Natuurlijk is elke fase een herstelfase, maar in deze periode ga je pas echt wat opbouwen. En nee, absoluut nog niet in werk. Maar je gaat wat opbouwen in energie. 

Herstel is zoveel meer dan voldoende slapen, rusten, goed eten en de juiste supplementen gebruiken. Herstel is echt naar je leven kijken, en durven zien waar dingen anders mogen. En daar, daar is deze periode heel goed voor. 

Een belangrijke lering in deze fase is de volgende: je batterij moet ECHT nog opgeladen worden. Dus ga niet te snel! Geniet van de energie, maar ga niet alles gebruiken. Je lichaam heeft de kleine beetjes reserve-energie hard nodig om verder te herstellen. Dit is de fase waarop je de neiging hebt te snel te gaan.
Want je voelt je immers toch goed? 

Ik ben na een paar maanden thuis zijn hier hard tegenaan gelopen. Ik kon best wel weer werken vond ik! Dus na wat belletjes met mijn werk was het zover, ik zou gaan reïntegreren. Op een andere afdeling zodat ik niet hoefde te dealen met de dagelijkse gang van zaken op mijn afdeling. Beginnen met een paar uurtjes per week. Ik keek er naar uit, want dat thuis zitten werd me toch ook wat veel.

En ik kon toch ook sporten en met vrienden afspreken? Ik besefte toen nog niet, dat het sporten me vaak wel energie gaf, maar dat het afspreken met vrienden ervoor zorgde dat ik de dag erna vaak weer languit op de bank lag bij te tanken. Dus toen ik mijn eerste paar uurtjes reïntegreren erop had zitten, en ik eigenlijk niets anders had gedaan dan naar een laptop staren, voelde ik me terug geworpen naar het begin van mijn burn-out. 

Dit trok ik niet. En dat vond ik heel erg.

Schuldgevoel is in deze fase van je burn-out heel normaal.

Als je de energie hebt om wat leuke dingen te doen, dan zal je vast ook wel kunnen werken. En misschien is dat zo, maar meestal nog niet. Probeer echt volledig in te checken bij jezelf, hoe het voelt. En durf het ook oké te vinden dat elke dag anders is. Voel je diep van binnen dat je al kunt gaan opbouwen, of liever nog even niet? En nog veel belangrijker: wil je het ook??

Nu je aan de wat betere hand bent, is het ook een fijn moment om eens te gaan kijken hoe het eigenlijk zit met je energie in het leven. Wat maakte dat je thuis kwam te zitten? Waar zitten jouw energielekken? 

Dit heb ik ook gedaan, na ongeveer 2 maanden thuis zijn. Het viel me steeds meer op dat bepaalde activiteiten veel meer energie kostten dan anderen. Met vallen en opstaan ontdekte ik dat de ene dag veel zwaarder was dan de andere dag, terwijl ze in mijn optiek hetzelfde leken. 

Ik ben een overzicht gaan maken voor mijzelf en heb de volgende vragen gesteld:

Wat of wie geeft mij energie?
Wat of wie kost mij energie?

Het lijken simpele vragen, maar dat zijn het absoluut niet. Zo ontdekte ik wat de voeding deed met mijn energie. Dat ik een wandeling met een vriendin wel trok, maar een avond met meerdere vrienden samen echt teveel was. Dat sporten fijn was, maar wel overdag en niet meer dan 2x per week. 

Heel voorzichtig ontstond er bij mij ook de vraag: krijg ik eigenlijk wel zoveel energie van het werk wat ik doe? Vind ik het wel leuk? 

En toen deze vraag eenmaal out in the open was, werd het voor mij al snel duidelijk. Mijn grootste energielek was mijn werk zelf. 

Bij elke burn-out of overspannenheid krijg ik de vraag: hoelang gaat dit duren?
En mijn antwoord is steevast:
1. Dat hangt van jou en jouw lichaam af, en
2. Dat hangt ervan af hoe veel jij durft aan te pakken van je energielekken. 

Stel deze vragen aan je zelf. Doe het werk. Want je zit niet voor niets thuis. Het is niet voor niets teveel geworden. Verwacht niet van jezelf dat je terug gaat naar hoe het was. Want eerlijk, dan zit je hier over een jaar weer. Maar pak deze fase, de fase van herstel, aan om ook verder te kijken. Om eerlijk naar jezelf te zijn, en te kiezen. Wordt je dolblij van je werk, perfect! Maar ga wel op zoek naar waar je energielekken wel zitten. Moeten er dingen anders, sta daar voor. 

Is het misschien niet de baan waar je gelukkig van wordt? Durf ook dan ene keuze te maken.. Niemand heeft er iets aan als je gaat reïntegreren op een baan waar je niet gelukkig gaat zijn.